week 47 t/m 50

week 47 t/m 50

Het weer is zeer wisselvallig.

Ik ben veel weggeweest voor leuke dingen en minder leuke dingen.
Ik heb een feestje met een maaltijd gehad van de club "Lou Micalets". De club voor inwoners van Sérandon.
Het eten bestond uit meerdere gangen. En tussen de gangen door wordt er gedanst op de muziek van een accordeonist.
1 van de leden heeft een voorstelling gegeven met goocheltrucs. Ik heb tijdens die maaltijd meegeholpen met serveren. Lisa van het restaurant "Chez Lisa" had de maaltijd verzorgt. Het eten was heerlijk en het was erg gezellig. Nadat iedereen was vertrokken heb ik nog meegeholpen met opruimen en schoonmaken. Daarna nodigde Lisa mij uit om samen met de andere helpers nog wat bij haar te nuttigen. Ook dat was erg gezellig. De volgende dag had ik toch een kleine kater. pfff ja dat kan soms gebeuren als het erg gezellig is.
Kika één van mijn katten ligt vaak in de raarste standjes te slapen. Dit keer was het overdwars op mijn sloffen met een poot en haar neus erin. Zo ligt ze ook vaak boven op mijn schoenen. Alsof ze het een heerlijke geur vindt om te ruiken.
Wat je maar lekker vindt. blehhh.
Een week later was er weer een feest, maar dit keer vanuit de gemeente Sérandon. Elk jaar in december verzorgen ze een maaltijd voor de oudere inwoners van de gemeente Sérandon. Iedereen vanaf 60 jaar wordt uitgenodigd. Dus ik nu ook nu ik net 60 jaar ben geworden. Zelfs onze burgemeester van 84 jaar was aanwezig. We werden bediend door medewerkers die bij de gemeente werken (zie foto). De muziek werd verzorgd door de zelfde accordeonist als vorige week samen met een collega drummer die ook nog zong. Ook dit was heel erg leuk.
De volgende dag is mijn zus opgenomen in het ziekenhuis in Brive la Gaillard. De dag daarna is ze geopereerd aan haar linker schouder voor een prothese. Dit is een zeer pijnlijke operatie. Ze heeft dan ook erg veel pijn gehad. Tijdens haar opname heb ik met mijn camper op de parkeerplaats van het ziekenhuis gestaan. Mijn zus spreekt amper Frans dus heb ik menig uurtje daar bij haar doorgebracht om te vertalen.
Na een paar dagen kwamen we er achter dat haar gebruikelijke medicatie, waaronder de antidepressiva, niet in de juiste dosis werd gegeven. De verpleging haalt namelijk de medicatie uit de verpakking zodat de patiënt het gemakkelijker kan innemen. Het bleek dat ze meer antidepressiva kreeg dan wat ze thuis inneemt, namelijk alleen maar voor het slapen gaan. De verpleging gaf haar 4 keer per dag deze medicatie waardoor ze ging hallucineren en dan ook nog in combinatie met de zware pijn medicatie voor haar schouder. Vanaf dat moment ben ik er constant bij geweest om te controleren dat ze de juiste medicatie kreeg. En elke keer was er weer iets niet goed. Na 6 dagen mocht ze vertrekken.
Onderweg naar huis hebben we een klein beetje vertraging gehad door de stakingen/blokkades van de geeljasjes.
We waren blij dat we weer thuis waren. Voorlopig verblijft ze bij mij omdat ze haar arm nog niet mag gebruiken. Het valt niet mee om je te redden met 1 arm die ook nog niet zo best is. Vlak voor de kerst worden de hechtingen eruit gehaald en dan gaan we proberen dat ze weer naar haar eigen huis kan. Ook dan zal ik dagelijks bij haar langs moeten om met een paar dingetjes te helpen. Gelukkig is het een kranige tante die allang heeft geoefend wat ze allemaal met 1 arm kan doen. Ze moet minimaal haar arm een maand in een draagdoek houden en pas daarna mag ze haar arm weer minimaal gaan bewegen. Zo zie je maar zo'n schouder prothese is geen kleinigheid.
Ik heb pasgeleden een broek korter gemaakt voor mijn buurvrouw. Dat doe ik graag voor haar want als ik een tijdje niet thuis ben verzorgd zij mijn poezen. En zo helpen we elkaar.
Ook ben ik een paar weken geleden begonnen met blokjes (zie foto) voor een nieuw kerstkleed voor onder de kerstboom van mijn zus. Ik hoop dat ik hem nog klaar krijg voor de kerst.
Gisteren heb ik eindelijk tijd gehad voor het versieren van de kamer en de kerstboom. Daar ben ik altijd een hele dag mee bezig. Ik ben erg tevreden met het resultaat.

Ik ben aan het uitzoeken wat mijn inkomen zal zijn als ik met pensioen ben. Ten eerste heb je een Digi-D code nodig om een overzicht te krijgen. Helaas is het zo, als je in het buitenland woont, kun je niet of met veel moeite een Digi-D code krijgen. Wil ik toch de code hebben, moet ik deze ophalen bij de ambassade in Parijs. 500km bij mij vandaan. Zelfs als ik op vakantie ben in het Noorden van Nederland moet ik in het Zuiden van Nederland die code ophalen. Dus ook een rit van bijna 400km. En een machtiging om aan mijn dochter om die code aan te vragen is ook heel erg moeilijk.
De SVB kan mij wel een voorlopige opgave doen van de AOW voor de leeftijd die nu vast staat, 67 jaar en 3 maanden. Maar ze weten niet of dit zo blijft dan wel dat de pensioenleeftijd omhoog gaat. Toen ik uit Nederland vertrok was de pensioenleeftijd 65 jaar. Elk jaar dat ik buiten Nederland woon moet ik 2% inleveren op mijn AOW inkomen. Daar heb ik toen ik vertrok rekening mee gehouden, maar niet met de verhoging van de pensioen leeftijd. Het kan maar zo zijn dat over 7 jaar de pensioenleeftijd 69 jaar is. Dus heeft dat grote gevolgen voor mijn AOW inkomen.
Ook moet ik nu uitzoeken waar ik nog andere pensioenen heb opgebouwd. Helaas weet ik niet of mijn vroegere werkgevers pensioen hebben afgedragen dan wel bij welk pensioenfonds. Dat is nog een heel uit gezoek. pfff. 
Terwijl als je een Digi-D code hebt je dat in 1 overzicht kunt opvragen.

Door alle drukte heb ik helaas niet eerder aan de Blog kunnen werken, maar ik heb mij voorgenomen om weer 1 keer in de 2 weken mijn belevenissen te gaan beschrijven.

Ik wens u allen gezellige kerstdagen.

Share by: