week 18 en 19
week 18 en 19
Het weer is herfstachtig geweest, koude nachten, maar ook af en toe een zonnetje.
Ik heb een hele week met de camper op de parkeerplaats bij het ziekenhuis in Brive la Gaillarde gestaan waar mijn zus is geopereerd. Omdat de vorige keer haar gebruikelijke medicatie niet goed is gegaan, heb ik dit nu goed doorge-sproken met de chirurg, de anesthesist en de verpleging om ervoor te zorgen dat het dit keer wel goed zal gaan. Gelukkig was de operatie niet zo zwaar als we hadden verwacht. Uiteindelijk hoefden ze alleen de kop van de prothese opnieuw vast te zetten. De chirurg heeft toegegeven dat hij de kop van de prothese niet goed had vastgeschroefd waardoor de schroef van de prothese had losgelaten. Maar hij heeft ook gezien dat de prothese delen die aan beide kanten in het bot zitten zich wel goed hadden vastgezet. En omdat de operatie niet zo zwaar was als verwacht heeft ze nu minder pijn en zal het herstel ook beter en sneller gaan.
Ik ben ik het grootste gedeelte van de dag bij haar geweest om haar te helpen, te vertalen en ook om te controleren of ze de juiste medicatie kreeg. En ja gelukkig gaat nu alles wel goed en was het een stuk relaxter voor ons beiden. Ik heb menig uurtje naast haar gezeten al breiend aan sjaals voor mijn kleinkinderen. 2 dagen na haar operatie kwam de anesthesist speciaal naar mij toe om te vragen of haar medicatie en behandelingen nu wel goed gingen. Haar aandacht naar mij toe vond ik erg lief en toen ze weg was kwamen alle angsten en zorgen van de vorige keer naar buiten en heb ik een flinke huilbui gehad. Dat was een huilbui van opluchting. Ik vond het heel lief dat er niet alleen naar mijn zus werd omgekeken maar dat ze ook rekening met mij hielden. Dat was de vorige keer wel anders.
De nachten waren erg koud in de camper omdat ik de gaskachel niet aan de gang kon krijgen. Ik zag vlak voor ons vertrek dat het kapje van de afvoerpijp was afgeknapt. Dat is gebeurd denk ik tijdens het vervoer van de camper op de autoambulance. Ik denk dat het kapje er is afgeknapt door boomtakken die over het dak hebben geschuurd. Voor ons vertrek heb ik een provisorisch kapje op de afvoerpijp gezet, maar daarvoor heeft het menig keer hard geregend en is er waarschijnlijk water in de kachelpijp gelopen waardoor ik deze niet aan kon krijgen. De temperatuur buiten was 's nachts onder de 5 graden en dus was het koud in de camper. Gelukkig had ik voldoende dekens bij mij en had ik het in bed niet koud, maar mijn neus wel.
Afgelopen dinsdag is mijn zus naar het revalidatie centrum gegaan, wat tegenover het ziekenhuis ligt. Ook daar heb ik met de arts en de verpleging over haar medicatie gesproken en aangegeven dat ze goed moeten kijken wat ze haar geven en waarom dit zo belangrijk is. Ze blijft in dit revalidatie centrum tot ze zichzelf weer kan redden. Dat kan 3 tot 6 weken duren. Toen alles was besproken en geregeld ben ik naar huis gereden en was ik om 20.00 uur thuis. Daar heb ik direct de houtkachel aangestoken omdat het koud in huis was. Binnen een uur was het behaaglijk in huis en ik heb die nacht geen koude neus gehad. Heerlijk om weer thuis te zijn en te weten dat mijn zus goed wordt verzorgd. We bellen elkaar dagelijks hoe het gaat en als ze er zelf niet uitkomt kan ik alsnog de verpleging bellen. Maar ik ben trots op haar want ze red zich daar prima. En ze begrijpen wel wat ze zegt of vraagt ondanks dat ze Frans en Engels door elkaar spreekt. We hebben afgesproken dat ik 1 keer in de week naar haar op bezoek ga.
Nu ik weer thuis ben kan ik weer kan ik tot mijzelf komen en de dingen doen die nog gedaan moeten worden voordat mijn eerste gasten komen. Tijdens mijn afwezigheid zijn de planten in de tuin flink gegroeid, de appelboom staat in bloei, de kersen beginnen te groeien en het gras staat 2 kontjes hoog. En vanwege het minder mooie weer kan ik buiten nog niet veel doen. Maar wel binnen. Ik moet in het vakantiehuis nog een paar dingen doen, zoals de douchecabine opnieuw kitten en een rand bij de trap nog afwerken. En dan is het vakantiehuis klaar voor de eerste gasten.
En zodra het droog is buiten kan ik daar verder gaan, want er moet buiten nog veel gebeuren.
Voor nu ben ik bezig om bij te komen van een pittige week, zittend naast de houtkachel en de blog te schrijven met de computer op schoot. En ondertussen zie ik de vogeltjes bij het voederhuisje eten en af en toe zelfs een specht die snoept aan een vetbol. Heerlijk