week 17 in 2021
week 17 in 2021
Ik blijf het nog steeds een beetje rustiger aan doen. De pijn in mijn knie is gelukkig over en mijn hand is alleen nog een beetje stijf. Gelukkig regent het eindelijk want de grond is heel erg droog en mijn waterbakken waren bijna leeg. Toen ik deze week bij mij boven was zag ik deze mooie bewolkte lucht. Dat deed mij heel even denken aan de Nederlandse luchten. Het is toch raar in Nederland ben je blij als het eindelijk mooi weer is en ik ben op dit moment blij dat het regent omdat wij al bijna 2 maanden droogte hebben. En omdat de regen eindelijk doorzet ben ik veel binnen.
Ik ben weer verder gegaan met mijn quilt. Daar heb ik deze winter niet veel aan gedaan omdat ik veel buiten heb kunnen werken. Stukje bij beetje vorderen ook mijn quilts. Ik ben met namenlijk met 2 dezelfde, 1 persoons quiltdekens, bezig voor op mijn eigen bed. Helaas heb ik niet voldoende lapjes van alle kleurtjes. 2 jaar geleden heb ik bij de Action in Nederland een aantal verschillende blokjes met zijden lapjes gekocht. En ik zal het dus moeten doen met wat ik heb. Dus zoek ik er dan een lapje bij wat enigzins in de zelfde kleurtint zit. Het patroon moet namelijk wel doorlopen. Ik ben tevreden met het resultaat tot nu toe en het wordt vast nog mooier.
Mijn kippen beginnen meer eieren te geven. Ik heb deze week al een paar keer 3 eieren gekregen. Ik vindt het erg leuk om kippen te hebben. Veel groente afval en etens restjes geef ik aan ze en als beloning krijg ik eieren en mest. Die kippenmest is weer erg goed voor het gras en voor in mijn compostbakken. Ik krijg dan straks, volgend jaar, erg goede compost voor in mijn groentebakken. Werken aan de toekomst doe ik dus samen met mijn kippen.
Ik heb een nieuwe dompelpomp gekocht waar ik een waterslang op aan kan sluiten zodat ik mijn groentebakken van water kan voorzien. Tot nu toe heb ik dat gedaan met de gieter. Dat gaat nu nog wel, maar als de bakken straks vol staan met groente wordt dat te zwaar. Tenslotte moet ik rekening houden met mijn lijf en waarom zou je moeilijk doen als het ook gemakkelijker kan.
Na veel wikken en wegen heb ik woensdag eindelijk de beslissing genomen om mij wel
te laten vaccineren tegen het Corona virus. Een vriendin uit Nederland vertelde mij dat ze longfoto's had gezien van iemand die Corona had. Daar was ze erg van geschrokken. Zij is IC-verpleegkundige geweest en heeft vele longfoto's gezien. De longblaasjes van een Corona patient exploderen en kunnen dus nooit meer herstellen. Ze zei dat de longen eruit zagen alsof de motten er aan hadden gevreten. Dat heeft mij aan het denken gezet en doen beslissen om mij toch te laten vaccineren. Na een telefoontje kon ik direct de volgende dag komen om mij te laten prikken met het Phizer vaccin. Ik vond het toch wel een spannende onderneming en dat was te zien aan mijn bloeddruk. Die was aan de hoge kant maar dat was heel normaal zij de verpleegkundige. Het prikje stelde niets voor. Ik moest wel een half uur daarna wachten omdat ik een ernstige peniciline allergie heb. Gelukkig is alles goed gegaan en kon ik weer naar huis. Mijn arm doet wel een beetje zeer en ik merk dat er iets gaande is in mijn lijf. Maar dat is tot nu toe alles.
Ik ben nu achteraf wel blij dat ik heb geluisterd en heb door gezet om het wel te doen. Ergens geeft het ook een gerusstelling dat ik minder bang hoef te zijn om besmet te raken met Corona. Desondanks zal ik een mondkapje blijven dragen in de winkel en afstand blijven houden. Tenslotte kun je beter voorkomen dan genezen.